Ukończyła studia magisterskie w dziedzinie Historii Sztuki na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz uzyskała tytuł doktora nauk technicznych w zakresie architektury i urbanistyki na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej na podstawie rozprawy pt. „Przedmoście Terespolskie Twierdzy Brześć”. W 2020 roku uzyskała tytuł profesora WSPA.
Od początku kariery zawodowej jest związana z tematyką szeroko pojętej ochrony dziedzictwa kulturowego, w tym architektonicznego i urbanistycznego. Była zatrudniona jako specjalista w Pracowniach Konserwacji Zabytków w Lublinie oraz w Regionalnym Ośrodku Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, następnie jako główny specjalista Narodowego Instytutu Dziedzictwa w Oddziale Lubelskim, piastując też stanowisko p.o. dyrektora tejże instytucji.
W latach 1992-2006 prowadziła własną firmę „Zespół Dokumentacji Historycznej s.c. Mansarda” opracowując projekty rewitalizacji obszarów zdegradowanych oraz ponad dwieście dokumentacji w zakresie architektury i urbanistyki, w tym studia wartości kulturowych do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz planów zagospodarowania przestrzennego.
Od 2009 roku wykłada na Politechnice Lubelskiej w Katedrze Konserwacji Zabytków. Pełni również funkcję Dziekana kierunku Architektura w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Administracji.
Jest autorką i współautorką wielu publikacji naukowych oraz popularyzatorskich, dotyczących promocji i ochrony dziedzictwa kulturowego. Otrzymała Złotą Odznakę za Ochronę Zabytków.
Pełni funkcję członka komisji PAN, Komitetu Polskiego ICOMOS oraz Stowarzyszenia Historyków Sztuki.
